روشی نوین برای درمان سرطان

سلول‌های دندریتیک بعد از تولید در مغز استخوان به‌صورت سلول‌های نابالغ در بافت‌ها مستقر شده که بعد از برداشت آنتی‌ژن به گره‌های لنفاوی موضعی مراجعه و آن را به سلول‌های سیستم ایمنی به‌ویژه لنفوسیت‌های تی عرضه می‌کنند.

به گزارش خبرنگار خبرگزاری برنا، امروز از زمانی که برای نخستین بار «رالف ام اشتاینمن» در سال 1973 سلول‌های دندریتیک را توصیف کرد، مطالعات فراوانی در خصوص ویژگی‌ها و توانایی‌های این سلول‌ها صورت گرفت.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

یکی از ویژگی‌ها بارز سلول‌های دندریتیک توانایی منحصربه‌فرد آن‌ها در فعال کردن لنفوسیت‌های تی دست نخورده و در حال استراحت است.

سلول‌های دندریتیک بعد از تولید در مغز استخوان به‌صورت سلول‌های نابالغ در بافت‌ها مستقر شده که بعد از برداشت آنتی‌ژن به گره‌های لنفاوی موضعی مراجعه و آن را به سلول‌های سیستم ایمنی به‌ویژه لنفوسیت‌های تی عرضه می‌کنند.

سلول‌های دندریتیک در طی این مسیر تحت تأثیر سایتوکاین‌های پیش التهابی مراحل بلوغ خود را طی کرده و به سلول‌های بالغ عرضه‌کننده آنتی‌ژن تبدیل می‌شوند. این ویژگی بارز سلول‌های دندریتیک آن‌ها را به‌عنوان وسیله‌ای مؤثر در راهبردهای ایمونوتراپی علیه بیماری‌های عفونی، خود ایمن و به‌ویژه سرطان تبدیل کرده است.

در این نوع راهبرد از تولید سلول‌های دندریتیک در خارج از بدن و تزریق آن‌ها به بیماران و یا بارگذاری سلول‌های دندریتیک موجود در گره‌های لنفاوی و خون محیطی بیماران با آنتی‌ژن‌های هدف در داخل بدن بهره‌گیری می‌شود.

درمان سرطان

سه دهه استفاده از واکسن مبتنی بر سلول‌های دندریتیک برای درمان سرطان نشان داده که این نوع درمان در انواع بدخیمی‌های هماتولوژیک و تومورهای سفت، سالم و بی‌خطر بوده که پاسخ ایمنی ضد توموری القاء می‌کند، بااین‌حال استفاده بالینی از این نوع واکسن به تنهائی پاسخ‌های متفاوتی از 8 درصد در مورد ملانوما تا 15 درصد در مورد گلیوما در پی داشته است.

سلول‌های دندریتیک، بسته به ژنتیک بیمار، محیط ظریف داخل تومور و مرحله‌ای از رشد که تومور در آن قرار دارد نقش‌های متفاوتی از تحریک پاسخ ایمنی علیه تومور گرفته تا کمک به رشد، رگ‌زایی و متاستاز آن ایفاء می‌کند، بنابراین استفاده از واکسن مبتنی بر سلول‌های دندریتیک برای درمان سرطان می‌بایست با توجه به عوامل فوق مدنظر قرار گیرد.

دریافت پاسخ امیدوار کننده‌

امروزه این نوع درمان به همراه مهارکننده‌های CTLA-4، PDL-1، شیمی‌درمانی یا رادیو‌تراپی استفاده می‌شود، برای مثال استفاده از DC تراپی به همراه آنتی‌بادی ضد PDL-1 در مورد سرطان ریه و یا به همراه مهارکننده تیروزین کیناز در مورد سرطان ملانوم پاسخ امیدوار کننده‌ای در پی داشته است.

امروزه برنامه‌ریزی مجدد سلولی نظیر iPSC برای تولید سلول‌های ایمنی مانند منوسیت‌ها، لنفوسیت‌های تی، سلول‌های کشنده طبیعی و سلول‌های دندریتیک مد نظر قرار گرفته است. در این راستا به‌منظور افزایش تعداد سلول‌های دندریتیک برای استفاده درمانی، ابتدا منوسیت‌ها را به حالت بنیادی برگردانده، تکثیر کرده و سپس تحت تأثیر سایتوکاین‌های مختلف به سلول‌های دندریتک تمایز دادیم. در حال حاضر علاوه بر سلول‌های دندریتیک، اگزوزوم‌های مشتق نیز برای اهداف درمانی مورد استفاده قرار می‌گیرند.

ورود به مرحله تجاری‌سازی

در طی سه دهه گذشته با استفاده از سلول‌های دندریتیک صدها مورد کار آزمائی بالینی در مورد انواع سرطان‌ها به انجام رسیده و یا در حال انجام است که از این تعداد 235 مورد مربوط به مرحله I، 205 مورد مرحله II و 10 مورد مرحله III کار آزمائی بالینی هستند. این مطالعات مربوط به کشورهای آمریکا، روسیه، کشورهای اروپایی، ژاپن، کره جنوبی، هندوستان و ایران است.

سال‌هاست که کار تجاری‌سازی این نوع درمان آغاز شده است و کشورهای آمریکا، کره جنوبی و هندوستان در این مورد پیشگام بوده‌اند. امروزه بیش از 50 واکسن مبتنی بر سلول‌های دندریتیک در مورد انواع بدخیمی‌ها در خط تولید قرار دارد که از این تعداد سه واکسن مجوزهای لازم برای عرضه تجاری را اخذ و در اختیار بیماران قرار گرفته است. انتظار می‌رود در آینده‌ای نه‌چندان دور تعداد بیشتری از این نوع واکسن مجوز لازم را اخذ و وارد بازار شوند.

لزوم رعایت یکسری ملاحظات

با اینکه استفاده از واکسن سرطان مبتنی بر سلول‌های دندریتیک روزافزون بوده و در مواردی نیز به‌صورت تجاری در آمده است اما استفاده مؤثر از این نوع درمان مستلزم ملاحظاتی است. می‌بایست روش‌های تولید سلول‌های دندریتیک در خارج از بدن و یا بارگذاری آن‌ها در داخل بدن بهینه شود و استفاده از سلول‌ها و آنتی‌ژن‌های آلوژنیک مد نظر قرار گیرد.

پایگاه اطلاع رسانی معاونت علمی ریاست جمهوری خاطرنشان کرد: استفاده هم‌زمان از DC تراپی و سایر سلول‌ها نظیر CIK، NK و موارد دیگر مورد توجه بوده و از آنتی‌بادی‌هایی که عوامل ممانعت کننده فعالیت سیستم ایمنی در محیط ظریف داخل تومور را مهار می‌کنند استفاده شود. باید درمان ترکیبی DC تراپی به همراه شیمی‌درمانی و رادیوتراپی مد نظر قرار گیرد، زیرا استفاده از DC تراپی بعد از شیمی‌درمانی به‌عنوان درمان نگه‌دارنده در برخی سرطان‌ها پاسخ‌های خوبی به همراه داشته است.

در پزشکی شخصی و بازساختی، DC تراپی و سایر درمان‌های همراه آن می‌بایستی با توجه به نوع بیماری، مرحله‌ای که بیماری در آن قرار دارد، سابقه درمان‌های قبلی و غیره به‌عنوان یک روش نوین درمانی مد نظر قرار گیرد.

انتهای پیام/

منبع: خبرگزاری برنا

کلیدواژه: سرطان درمان سرطان شیمی درمانی داروی سرطان داروی کمیاب سرطان پرستات سلول درمانی سرطان زنان سرطان بدخیم سرطان خوش خیم مرکز درمانی سرطان هزینه شیمی درمانی سلول های دندریتیک نظر قرار گیرد نوع درمان درمان سرطان مد نظر قرار آنتی ژن

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۴۸۰۴۰۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

علت ابتلا به لوپوس چیست؟/ عوامل خطر ابتلا به بیماری

بیماری لوپوس یک بیماری خود ایمنی است که برخی عوامل خطر ممکن است احتمال ابتلا به آن را افزایش دهند. - اخبار اجتماعی -

به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، بیماری لوپوس یک بیماری خود ایمنی است که با بثورات پوستی یا آسیب به اندام‌های اصلی بدن مانند مغز، کلیه و کبد خود را نشان می‌دهد. هنگامی که فرد مبتلا به لوپوس یا هر اختلال خود ایمنی دیگری می‌شود، سیستم ایمنی به اشتباه به سلول‌های سالم حمله می‌کند.

علت ابتلا به لوپوس چیست؟

براساس گزارش هلث، علت دقیق لوپوس تا حد زیادی ناشناخته است اما تحقیقات نشان داده است که ترکیبی از عوامل هورمونی، ژنتیکی، محیطی و ایمونولوژیک می‌تواند خطر ابتلا به این بیماری را افزایش دهد.

آیا لوپوس ارثی است؟

لوپوس مانند بسیاری از اختلالات خودایمنی دیگر در خانواده‌ها دیده می‌شود اما داشتن سابقه خانوادگی لوپوس تضمینی برای ابتلا به این بیماری نیست زیرا ممکن است افراد جهش‌های ژنتیکی را به ارث ببرند که خطر ابتلا به لوپوس را در آن‌ها افزایش یا کاهش می‌دهد.

علائم شایع‌ترین بیماری‌های کبدی چیست؟

چه کسانی به لوپوس مبتلا می‌شوند؟

عوامل خطر زیر ممکن است احتمال ابتلا به لوپوس را افزایش دهند:

سن: لوپوس در زنان 15 تا 44 ساله شایع است.قومیت: زنان سیاه‌پوست در مقایسه با زنان سفیدپوست بیشتر در معرض ابتلا به لوپوس هستند.جغرافیا: لوپوس به طور فزاینده‌ای در کشورهای صنعتی غربی رایج شده است. لوپوس همچنین در زنان اسپانیایی تبار، آسیایی، بومی آمریکا و آلاسکا شایع‌تر است.جنسیت: لوپوس در زنان بیشتر از مردان است.راه‌های انتقال ویروس "آبله مرغان"/ مدت زمان سرایت بیماریعوامل خطر ابتلا به لوپوس چیست؟

محققان علت اصلی بیماری لوپوس را نمی‌دانند، اما برخی از عوامل خطر را شناسایی کرده‌اند. هورمون‌ها، ژن‌ها، محیط و عملکرد سیستم ایمنی همگی می‌توانند بر خطر ابتلا به لوپوس تأثیر بگذارند.

هورمون‌ها

لوپوس در زنان تقریبا 10 برابر بیشتر از مردان است. میزان وجود هر یک از هورمون‌های دهیدرواپی آندروسترون (DHEA)، استروژن، استرادیول، پرولاکتین، پروژسترون، پرولاکتین و تستوسترون می‌تواند در ابتلا مؤثر باشد.

عوامل ایمنولوژیکی

لوپوس یک اختلال خود ایمنی است، بنابراین اکثر افراد مبتلا به آن تغییراتی در نحوه عملکرد سیستم ایمنی خود دارند. سلول‌ها زمانی که آسیب ببینند یا دیگر در سیستم ایمنی مورد نیاز نباشند دچار «آپوپتوز» می‌شوند. آپوپتوز فرآیندی است که باعث خود تخریبی یا مرگ سلول‌ها می‌شود. این سلول‌ها معمولاً زمانی از بین می‌روند که دیگر مورد استفاده قرار نگیرند. تحقیقات نشان داده است که سلول‌های مرده در بدن مبتلایان به لوپوس باقی می‌مانند. این سلول‌ها مواد یا سمومی را آزاد می‌کنند که می‌توانند باعث التهاب در سیستم ایمنی بدن شوند. سیستم ایمنی شروع به حمله به بافت‌های سالم در اندام‌های مختلف بدن می‌کند و در نهایت علائم فیزیکی لوپوس نمایان می‌شود.

عوامل محیطی

تحقیقات نشان داده است که برخی عوامل محیطی می‌توانند بر خطر ابتلا به لوپوس تأثیر بگذارند. این عوامل عبارتند از:

حساسیت به برخی داروها مانند آنتی‌بیوتیک‌هاقرار گرفتن در معرض گرد و غبار سیلیس که معمولاً در پودرهای شوینده، خاک، مواد سفالی و سیمان استفاده می‌شود.ابتلا به برخی عفونت‌ها مانند ویروس اپشتین بار (EBV) که می‌تواند باعث التهاب در سیستم ایمنی بدن شود.سیگار کشیدنقرار گرفتن در معرض اشعه ماوراء بنفش (UV).

انتهای پیام/